مرا با خود ببر زیبا به مهمانى چشمانت
به لبخند پر از مهر و به زلفان پریشانت
مرا با خود ببر زیبا به سمت هر چه زیبایى
به آنجایى که غم دور است به آنجا که خود آنجایى
من از عشق تو بیمارم مرا درمان تویى زیبا
اگر پروانگى جرم است مرا آتش بزن حالا
شبیه شمع میسوزم اگر دورى کنى از من
مرا جز تو پناهى نیست نه در کوچه نه در برزن

به آغوش تو محتاجم شبیه طفل گمگشته
مرا پیدا کن اى زیبا که مبهوتم و سرگشته
من از تو خویش را یافتم پریشان بودم و حیران
تو این خشکیده جانم را شدى دریا شدى باران
من از زیبایى ات سبزم خزانم را بهارى تو
در این دنیاى آشفته مرا صبر و قرارى تو
بمان با من بمان زیبا که با تو زندگى زیباست
جهان من بدون تو فقط تکرار عادت هاست
من از عشق تو بیمارم مرا درمان تویى زیبا
اگر پروانگى جرم است مرا آتش بزن حالا
شبیه شمع میسوزم اگر دورى کنى از من
مرا جز تو پناهى نیست نه در کوچه نه در برزن