دانلود آهنگ جدید علیرضا آذر به نام بی نامی
Download New Music Alireza Azar – Bi Nami
دانلود آهنگ علیرضا آذر بی نامی با دو کیفیت 320 و 128 همراه با متن آهنگ
برای دانلود و دیدن متن آهنگ به ادامه پست بروید
متن آهنگ علی رضا آذر به نام بی نامی
خودم با خودم پشت میزم غریبه م مریضم اجازه دهید اخرین چای خود را بریزم
خودم با خودم گوشه ی از غمم مینویسم هنوز عشق شعرم برای نوشتن حریصم
دلم اشیانه ابابیل وهم و خیال است قسر رفتن از سنگ باران شعرم محال است
در اندیشه ام دیو مضمون سبک سر نشسته و بر دفترم عقده ای غول پیکر نشسته
زنی که جنونش جنینی به دنیا نیاورد عروسم دو خط شعر وا مانده بالا نیاورد
زمین گیرمو دیدن و لمس پایان بعید است کسی رشته های رسیدن به ما جویدست
چه غم که شعورم رسیده به جولان جاده جهان رخصت ماندگاری به شاعر نداده
کرختم شبیه کسی که نخوابیده شب را و زده از لجاجت ادیب و ادب را
کج و معوجم مثل یک گریه پشت لبخند کرختم شبیه لباسی که افتاده از بند
بگویید همسنگ من در ترازو چه دارید مرا رو به روی کدام آرزو میگذارید
که من ختم دردم مرا خط پایان ببینید تگرگم مرا از پس شیشه هاتان ببینید
علی رضا آذر بی نامی
من از تیره ی خون و فامیل مرگم بفهمید خطر نوشتان قصه ام را اگر کم بفهمید
خداوند طوفان و هو هوی سر زمانم تمام جهان دود بد مزه ای در دهانم
چه مردان که با زخم دل به توتون سپردن چه زن ها که دل را به محرابی از خون سپردن
نهالم که سیگاری از برگ خود در دهانم قسم خورده ام بر سر نعش شعرم بمانم
من از دوره ای آمده ام که جهان مثنوی بود فقیره در خانه در مکتب مولوی بود
و شمس شریف عزت مقصدش شهرمان بود و هر کودکی در صف اب و نان قهرمان بود
من از دوره های آمده ام که اگر میشکستند به قدر نیاز از درختان تر میشکستند
من از دوره ای آمده ام که خزانش خزان بود و باران بی پرده با پنجره مهربان بود
زنان دامن چینی و خال هندی نبودند پسر ها دو خط نامه را مثنوی میسرودند
متن آهنگ علی رضا آذر بی نامی
من از دوره ای آمده ام که افق نردبان داشت و عشق ارتفاعی به اندازه ی آسمان داشت
کلاف جهان اینچنین درهم و گم نمیشد و هرگز پدر خاک یک ساقه گندم نمیشد
سر سفره های ادب نان نبود و خدا بود شرافت برامان حسابی حسابش جدا بود
خدامان خودی بود و با چشممان دیده بودیم و صد مرتبه سیب همسایه را چیده بودیم
و مادر که حل شد میان شب و آتش و آه و مادر خلاصه شد آخر به گهواره ی خواب
و مادر که هر شب تماشا به لولای در بست مگر در جهان از دل مادر آیینه تر هست
به فحشش کشیدند و شاعر زبان در دهان بست مگر در جهان از دل مادر آیینه تر هست
الهی به این خانه های کنار زمستان به این عقده های پر از باد و بوران و طوفان
به این چشمه های غضب کرده در مکتب شرک به دنیای خالی تنگ آمده در شب شعر
کنار تمنای شهوت تمنای دیدن به آن لحظه های به زور لگد قد کشیدن
کنار حماسی ترین لحظه ی فحش و نیرنگ به چشم رفیقان پهلو نشین نظر تنگ
نگاهی کن و دستشان را به دست خودت گیر که از پای دیوانگان وا شده بند و زنجیر
مرا رو به روی خودم از خودت رو مگردان که این دفعه میمیرم از دنگ و فنگ خیابان
از این پنجره تا خیابان امید وصال است که این زنده بودن فقط زندگی را وبال است
و خواهد شکست این تنفس هر عهدی که بستست چه کس این جهان قضا را به ریش قدر بست
